ความรู้สึกที่มาปราจีนฯ
ความรู้สึกของผมก่อนที่จะมาปราจีนฯ ผมอยากมาเรียนที่นี่มาก เพราะผมได้ยินมาว่าสถาบันนี้ติดอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ แต่เมื่อผมมาถึงปราจีนฯ พอเข้าประตูสถาบันมา ผมรู้สึกว่าที่นี่เงียบสงัด มองไปทางไหนก็มีแต่ต้นไม้ มองหาตึกเรียนก็ไม่เห็น ผมมาเรียนอะไรกันเนี่ย ! ผมมาเรียนวนศาสตร์รึเปล่า แต่เมื่อพอเข้ามาได้ประมาณ 2 กิโลเมตร ผมตกใจที่ได้เห็นตึกเรียนเพียงไม่กี่ตึก ผมคิดว่าที่นี่คงกันดาลน่าดู แต่เมื่อผมได้ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ ผมก็พบว่าบรรยากาศที่นี่น่าอยู่กว่าในเมืองมาก กลางวันอากาศอาจจะร้อนบ้างแต่ตอนกลางคืนอากาศเย็นสบายดี ได้ยินเสียงจักจั่นหวีดเสียงร้องราวกับจะชวนผมไปท่องยามราตรี ส่วนเรื่องห้างฯและที่ซื้อของยังน้อยอยู่ แต่ผมก็มีความสุขดีที่ได้มาอยู่ที่นี่
ความประทับใจ
ผมประทับใจหลายสิ่งหลายอย่างที่นี่ ไม่ว่าเป็นที่เรียนหรือที่เที่ยว โดยเฉพาะที่เรียน ผมประทับใจคณะวิศวกรรมศาสตร์ที่ได้สร้างชื่อให้สถาบันด้วยการคว้าแชมป์โลกหุ่นยนต์กู้ภัย 2 ปีซ้อน ซึ่งถ้าเรามองไปที่ตึกคณะแล้วจะเห็นว่าตึกนั่นเล็กมาก คงไม่สามารถผลิตผลงานระดับโลกได้ แต่ที่จริงแล้วตึกเล็กๆนั่นเต็มไปด้วยนักศึกษาที่มีคุณภาพ ไม่เป็นสองรองใครในโลก ผมภูมิใจมากที่ได้เป็นส่วนหนึ่งที่ได้เป็นนักศึกษาของคณะวิศวกรรมศาสตร์ แห่ง สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ ส่วนเรื่องสถานที่ท่องเที่ยว ผมเป็นคนที่ชอบการผจญภัยในป่า เมื่อผมได้มาเรียนที่นี่ซึ่งใกล้กับอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ ผมได้มีโอกาสไปเที่ยวเขาใหญ่ น้ำตกที่นี่สวยมาก มันทำให้ผมรู้สึกถึงความสุขที่ได้อยู่ท่ามกลางธรรมชาติ ท่ามกลางวงล้อมของหุบเขาน้อยใหญ่ และต้นไม้อันเขียนขจี และแสงแดดเหลืองอร่ามที่สาดส่องไปทั่วบริเวณเป็นประกายราวกับอยู่พื้นสรวงสวรรค์
การวางแผนอนาคตปี1 - 2
ตอนแรกที่ผมมาเรียนที่นี่ในคณะวิศวกรรมศาสตร์ แห่งสถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ ผมคิดว่าผมจะตั้งใจเรียนให้ได้คะแนนดีๆและไม่ถอนวิชาเรียนสักวิชา แต่เมื่อคะแนนมิดเทอมออก ผมตกใจ!!! ที่เห็นคะแนนของผม มันน้อยกว่าที่ผมคิดไว้ ผมจึงจำเป็นต้องถอนวิชาเรียนและวางแผนการเรียนใหม่ซึ่งปี 1 ผมคิดว่าผมจะต้องทำเกรดไม่ให้ต่ำกว่า 2.00 และตั้งเป้าว่า ภายในปี 2 ผมจะต้องทำเกรดให้ไม่น้อยกว่า 2.50
วิชาที่ชอบ และ วิชาที่ไม่ชอบ
ผมชอบเรียนทุกวิชาที่เกี่ยวกับการคำนวณ ส่วนวิชาที่ไม่ชอบ ไม่มีเลย
สู้ๆ สู้ตาย !!!
THE END
